19 Jun Samen zijn we anders!
Op 7 september 2020 kopt de Telegraaf: ‘Nederland in de ban van inclusieve samenleving’. Het artikel beslaat: Gemeenschappelijke verantwoordelijk is diep doorgedrongen in de maatschappij. Inclusie is de norm.
Iedereen is gelijkwaardig en de overbodige regelgeving heeft zijn langste tijd gehad. Nog nooit zijn er zo veel arbeidsgehandicapten aan het werk geholpen.
Een blik in de toekomst.
Hiermee opende ik mijn motivatiebrief op 24 maart 2019 voor de functie van Minister van Gehandicaptenzaken.
Een gedreven verbinder, iemand die uit het hart spreekt en gelooft in gelijke kansen. Een inspirator, een spreker en een krachtige vertegenwoordiger, zo luidde de tekst van KRO-NCRV.
Dat was wat ik wilde doen!
Opstaan om de bijna 2 miljoen mensen in Nederland gelijke kansen te bieden. Dat ze gezien en gehoord worden op het gebied van onderwijs, zelfstandig wonen, toegankelijkheid en arbeidsdeelname.
Zo veel getalenteerde mensen die vanwege hun handicap niet de kans krijgen om hun kwaliteiten in de zetten en hierdoor soms in een sociaal isolement raken.
Als Minister van Gehandicaptenzaken wilde ik een beweging op gang brengen waardoor er plek is voor iedereen, ongeacht achtergrond, (on)zichtbare beperking en waar ruimte is voor individuele talenten.
Mijn aanpak zou altijd uitgaan van mogelijkheden en de onmogelijkheden ombuigen naar passende alternatieven.
Lastige gesprekken voeren over vooroordelen en de vaak goed bedoelde beperkende gedachten.
Ik had een steevast geloof dat het gesprek over de individuele en collectieve aannames een nieuwe beweging op gang kon brengen.
Ik zou gaan werken aan een nieuw bewustzijn in Nederland.
De weg naar het versturen van mijn brief was een mooie reis. Ik had volmondig ja gezegd tegen iets wat ik zo sterk in mijn hart voelde. Het was spannend en leuk tegelijkertijd. Samen met Roswitha Fotografie maakte we een sfeerfilmpje om te laten zien wie ik voor een deel ben.
Er volgde al vrij snel een sollicitatiegesprek bij KRO_NCRV.
Daarna had ik er nog meer zin in en vol enthousiasme wachtte ik het telefoontje af of ik uitgenodigd zou worden voor de volgende ronde.
Helaas, ik zat niet bij de uitgekozen kandidaten.
En daar mee stopte mijn avontuur en reis naar iets wat ik echt vanuit mijn hart had willen doen.
Wanneer ik dit schrijf heb ik een grote glimlach op mijn mond. 2 Jaar geleden was dit voor mij ondenkbaar geweest en nu ben ik gewoon gaan staan voor iets wat onbekend en spannend was en waarvan ik alleen maar dacht: als ik iets wil, dan moet ik voorlopig mijn comfortzone even achter mij laten. Het heeft mij een sprong gegeven in mijn innerlijke vrijheid en ik ben er van overtuigd dat dit deuren geopend heeft die nu nog niet zichtbaar zijn, maar mooie mogelijkheden voor de nabije toekomst gaan geven.
17 Juni is de Minister van Gehandicaptenzaken door Nederland gekozen. Ik wens Rick Brink enorm veel succes toe en hoop dat hij samen met zijn achterban een fantastische tijd tegemoet gaat.
Ondertussen ga ik, als ‘gewone’ burger verder en blijf ik nog steeds werken aan een nieuw bewustzijn in Nederland. Een bewustzijn waarin wij de noodzaak gaan van zien een inclusieve samenleving.
Met elkaar werken aan de stigmatiseringen die vaak, onbewust, een rol spelen bij het aannemen van mensen met een arbeidshandicap. Werken aan een toegankelijke maatschappij waar geen onderscheid wordt gemaakt.
Inclusie is de norm!